Diabetes in armoede

Diabetes in Armoede

    Gisteren was ik te gast bij een heel groot zuid Afrikaans bedrijf dat moeite heeft om de medewerkers met diabetes 2 goed te begeleiden o.a. ook omdat de gouvernementele ziekenhuizen onder topdruk werken en er geen tijd is een optimaal zorgtraject in te zetten. Een 2e probleem is dat veel werknemers niet zo optimaal wonen als wij in het westen en ook vaak met gezin tegen de armoede grens aan leven. Stigmatisering binnen de gemeenschap waar je woont is ook nog wel een onderdeel. Hoe pak je zoiets aan? Er is weinig variatie in voeding aan te brengen omdat wat ze kunnen betalen nooit genoeg is voor verse groenten en fruit en wat mogelijkheden zijn voor diabetespatienten. Je wilt tenslotte mogelijkheden laten zien en geen beperkingen. Diabetespatiënten moeten al heel veel maar als je zo hard moet vechten om in je bestaansonderhoud te voorzien en er geen voorzieningen zijn zoals wij die kennen dan moet je elke dag nog meer. Je moet ook bestand zijn tegen de mythes over genezing door familie want die doen dat al generaties zo en ja dan wordt je wel beter. Ik heb gisteren zoveel complicerende factoren aangehoord dat ik er bijna moedeloos van werd.

    Aan de andere kant zat er een medisch team van verpleegkundigen en een arts wiens hart bij deze mensen ligt en die alles willen doen voor hun mensen maar niet altijd de kennis en mogelijkheden hebben. Ik was diep geraakt hoe deze mensen proberen alles te doen om ellende te voorkomen en tegen muren aan lopen.

    Het plan is nu om 10 patiënten te interviewen en uit te vinden wat de 10 grootste uitdagingen zijn om met diabetes te leven en alles te moeten maar niet te kunnen. Als we van die 10 uitdagingen er 5 kunnen opheffen en na een maand kunnen evalueren hoe het gaat dan zou het best wel eens kunnen zijn dat het bedrijf gaat inzien dat we dit op een grotere schaal moeten aanpakken en het experiment met 250 medewerkers met diabetes moeten uitbreiden. Dan zou met goede begeleiding het ziekteverzuim naar beneden kunnen en in ruil daarvoor betaalt het bedrijf betere voorzieningen. Het is hier al een wonder als mensen met goed passend schoeisel lopen en op het werk wordt steen en been geklaagd over het werkschoeisel. Ook een puntje van aandacht.

    Ik verdien hier geen geld aan maar ik heb wel een tegeneis. Als mijn project slaagt dan betaalt dit bedrijf de eerste twee jaar de kosten voor een voetkliniek voor de allerarmsten. Je word op slag verdrietig als je mensen ziet lopen of beter gezegd ziet strompelen met allerlei niet behandelde infecties en wonden aan hun voeten. Hoe het verder zal gaan daar kom ik op terug. Wie weet roep ik uw hulp nog wel eens in. De Voetkliniek zal nl grotendeels worden bemand door Nederlandse stagiaires MP /Podotherapie onder begeleiding van een Zuid Afrikaanse Podotherapeut. Op die manier leren ze hier nieuwe technieken en de stagiaires moeten zien te werken met ernstig gecompliceerde voetafwijkingen. Het zal ook nog even duren voordat we de vergunning zullen krijgen voor een dergelijk project.

    Mischa Nagel

     

    Partners:

    De redactie van de artikelen wordt op geen enkele manier beïnvloedt door adverteerders of sponsoren. Bekijk hier ons redactiestatuut

    Laatste nieuwsberichten:

    Social share

    Facebook
    Twitter
    LinkedIn
    Telegram