Ouderenzorg: Ja dat gebeurt ook…
Een Medisch Pedicure schreef ons
“Ik weet niet of je er nog wat mee kan/ wil om toe te voegen aan het congres over de voetzorg bij ouderen in instellingen, maar van de week brak mijn klomp een beetje met betrekking tot de voetzorg in tijden van corona.
De branche vereniging zegt dat medische noodzakelijke voetzorg mag.
De directie van het verzorgingshuis zegt dat het niet mag. (Dan luister je maar naar de directie van het verzorgingshuis.) Vervolgens krijg je van een arts uit het huis een verzoek om toch te behandelen want het is echt, echt noodzakelijk.
Er wordt dus in tijden van corona, nog minder gecommuniceerd dan voorheen.
Ik weet even niet zo goed hoe ik duidelijk moet maken, dat er misschien individueel gekeken moet worden, want deze voeten kunnen eigenlijk geen dag meer wachten.”
De MP heeft zojuist van mij een bericht ontvangen. Dit bericht werd geplaatst op onze facebookpagina op 21 februari jl leden en jullie kunnen lezen wat de eerste reacties hierop waren:
- Ook ik heb een baan in een verpleeg organisatie. Wij zijn met drie Medisch pedicures verdeeld over 6 verpleeg tehuizen. Wij hebben 40 uur gekregen bij WVO zorg, gevestigd in Vlissingen. We hebben ieder 2 locaties, waar we zelf zorg voor dragen. Ook tijdens de lockdown is de voetzorg gelukkig door gegaan. Er is een paramedische ienst, genaamd, Behandeling&Begeleiding. B&B. Hier valt de:Fysio,Ergo,Logo,Diëtiste,Muziek therapeut enz . En… wij als voetzorg verleners. Bij ons vinden ze het dus wel heel belangrijk dat de voetzorg door gaat. Ook hier komen geen kappers, of pedicures van buiten af. Geen vrijwilligers, Strenge bezoek regels. Als er op een locatie besmette bewoners of medewerkers zijn, dan gaat uiteraard dit deel compleet dicht, ook voor ons. Als er dan een aantal mensen zijn die een voet behandeling hebben over geslagen, word dat op korte termijn, zodra de woning vrij gegeven wordt, opgelost. Dan heb je het over een kleine groep mensen. We hebben wel een uitzondering helaas gehad. Een locatie waar 75 mensen wonen, 58 besmetten mensen, en 36 zorg medewerkers. 21 mensen gestorven. Deze locatie is van af de kerst gesloten, en is sinds afgelopen vrijdag weer helemaal vrij gegeven. Hier is dus werk aan de winkel wat oa de voetzorg betreft. Maar als we het over empatisch vermogen hebben……. Wat een in en in trieste sfeer.. Zowel bewoners als de medewerkers…. Gezichts uitdrukkingen.. Het leek als of ze uit een gevecht linie kwamen lopen. Mijn hart huilde toen ik er afgelopen vrijdag was. Er was een herinnering wand gecreëerd van de overleden bewoners, en de locatie was bedolven met bloemen en kaarten. Dan komt het besef echt binnen, wat daar in de afgelopen periode gebeurd is..Dit geeft mij nu de energie om met opgestroopte mouwen( moet wel helemaal in beschermd pak nog) de voetzorg weer snel op poten te zetten. De mensen die nog over zijn snakken naar een normaal leven. Ik ben trots dat ik hier mijn werk weer mag uitvoeren!!
- Ik ben blij te lezen dat jullie dit onder de aandacht willen brengen, het is schrijnend, wraakroepend, en ik begrijp het ook niet meer,. Ik werd reeds 2 x gevaccineerd, maar de hoofdzetel van de wzc’s waar ik een samenwerkingsovereenkomst mee heb, vind…
- Wow das de wereld op z’n kop . Dat zou echt andersom moeten. In verzorgingshuis hier mag niets naar binnen dan alleen familie en ik voor noodzakelijke zorg . Geen vrijwilliger, niet gezamenlijk eten geen kappers etc .
- In en in triest. Hoop dat dinsdag duidelijker gaat worden.
22feb21
Arts ouderenzorg geeft antwoord op een mail van een pedicure. Beide werken zij aan dezelfde instelling voor ouderenzorg. Deze pedicure heeft haar geschreven n.a.v. de publicaties over het congres Voetzorg voor ouderen in een instelling of die thuiszorg ontvangen op 27 maart a.s.
Pedicure: Heb wel al even via mail overlegd met de arts ouderenzorg werkend voor zorginstelling X te C, waar mijn praktijk gevestigd is. Zij kwam met het volgende:
Arts Ouderenzorg: “Ik denk dat net als mondzorg en wondzorg langere tijd was, ook voetzorg onderbelicht is.
Ik denk dat jullie als pedicure de juiste expertise hebben. De grootste vraag is hoe je dit goed ingebed krijgt in een (grote )V&V organisatie. Dan denk ik aan:
– Hoe is de samenwerking met manager?
– Hoe is de samenwerking met zorg/ verpleegkundige? Ik denk dat bv dat jaarlijks een soort overlegmoment / nascholing door jou met bv zaken waarop gesignaleerd moet worden, nieuwe inzichten heel praktisch gedeeld kunnen worden.
– Hoe is de samenwerking met fysiotherapeut/ orthopedisch schoenmaker.
– hoe is de samenwerking met de wondverpleegkundige?
– hoe is de samenwerking met andere pedicure die in dezelfde V&V instelling werken?
– Hoe is de samenwerking met de artsen?
Als ik het zo lees, denk ik, dat het voor zorginstelling X goed zou zijn, om als we wat betreft corona in rustiger vaarwater zitten, met de manager en met een verpleegkundige die hier affiniteit mee heeft naar te kijken; hoe doen we het, zoals ook de vraag welke voetzorg er door de zorg geboden worden. Zoals ik het ervaar maken de meeste mensen wonend in het verpleeghuis gebruik van pedicure, waarbij het grootste deel zonder medische indicatie (DM/arterieel vaatlijden)”.
Communicatie/verloop van zorgpersoneel
Ik kom nu al een jaar of 10 in een verzorgingshuis en nog steeds loop ik vaak tegen hetzelfde probleem aan. Dat mijn afspraak niet bij het verzorgend personeel in de agenda komt. (voor WLZ aanvragen via de arts heb ik geen contact met familie) Gelukkig heb ik nu van bijna alle afdelingen de e-mail adressen weten te bemachtigen en stuur tegenwoordig de lijst via de e-mail, in de hoop dat er 1 iemand zo bijdehand is dat het genoteerd wordt.
Een ander ding is dat het verloop van personeel groot is, contactpersonen verdwijnen en nieuwe hebben geen weet van mijn bestaan.
Communicatie in de breedste zin van het woord is wel een dingetje binnen het huis vind ik. En gelukkig gaat het op de ene afdeling gelukkig wel steeds beter.
Voetzorg bij ouderen in mijn gemeente
Hierbij enkele details over wat er in de gemeente X aan schort op het gebied van aandacht en zorg voor de afhankelijke oudere.
Elk jaar worden er mensen door de thuiszorg of ambulancepersoneel bij de medisch pedicure gebracht met ernstig verwaarlozing ook aan de voeten.
Wanneer mensen in een beginstadium van dementie terecht komen, worden de voeten ook vergeten. Ook veel mensen die geen sociaal netwerk hebben, raken achterop wat voetzorg betreft.
Er is nauwelijks controle op ambulante voetzorg in zorginstellingen en door bezuiniging is de pedicure die zich daar inzet meestal niet gekwalificeerd om de juiste zorg te bieden.
Hierdoor ontstaat ook veel achterstallig voetleed waardoor de oudere die niet voor zichzelf op kan komen wordt verminkt en uiteindelijk niet meer op zijn of haar voeten kan staan of gaan.
Er valt nog veel terrein te winnen in het op tijd leveren van hoogwaardige voetenverzorging.
Zorggroep
Mijn praktijk, is gevestigd binnen de muren van het plaatselijk woonzorgcentrum voor ouderen, in C.
Ik werk al een kleine 15 jaar binnen de zorggroep, eerst mocht ik 1 dag per week gebruik maken van een ruimte binnen het toenmalige zorgcentrum (en werkte ik voor rest ambulant), maar sinds de ingebruikname van het “nieuwe” gebouw voor locatie C. huur ik daar mijn praktijkruimte, waar ook cliënten komen die niet in het woonzorgcentrum woonachtig zijn.
Het merendeel van deze bewoners komt in mijn praktijk voor hun regelmatige voetzorg.
Ik denk dat ik wel kan zeggen dat ik al vele voetproblemen onder handen heb gehad, veel gezien en gemerkt hoe het wel (of juist niet) werkt qua voetzorg binnen een zorgcentrum.
Wat ik vooral merk is een gebrek aan communicatie, misschien onbedoeld maar soms wel heel lastig. Verpleeghuisartsen zien nauwelijks voeten. Verzorgend personeel is niet of slecht op de hoogte, zien de pedicure nog veel als “nagelknippertje”. Ik hoor ze vaak zeggen tegen de bewoners “Nou, geniet ervan hè…” terwijl ik weet dat de betreffende behandeling voor de persoon in kwestie zeker niet altijd als “prettig” wordt ervaren, maar dat gewoon het pure noodzaak is.
En natuurlijk probeer ik er toch een fijn moment van te maken, met een praatje tijdens de behandeling, een korte voetwassingen na afloop, gewoon even “gezellig” even een andere omgeving dan hun eigen appartement, zeker in deze tijd!
Wat zou ik kunnen/willen bijdragen?
- Misschien een begin van een protocol bij opname in een verpleeghuis. Dat er dan ook gekeken wordt naar de conditie van de voeten. Dat dit wordt vastgelegd, en eventueel meteen wordt verwezen naar de pedicure (al dan niet met een medische indicatie).
- Als (ervaren) medisch pedicure zou ik hier een rol in kunnen spelen, denk ik…
- Verder zou ik me hard willen maken voor het feit dat verblijf in een verpleeghuis inclusief pedicure is. Dat de zorginstelling de kosten hiervoor draagt.
- Nu ligt dat, zo is mij verteld, aan het zorgzwaarte pakket waarin de betreffende bewoner is ingeschaald. Binnen de zorggroep wordt alleen een “indicatie voor regelmatige voetzorg” uitgeschreven als er sprake is van Diabetes.
- Terwijl wij samen weten dat er, zeker bij ouderen, nog vele andere onderliggende oorzaken dan DM zijn, die voor vervelende voetproblemen kunnen zorgen. En dat deze voeten er misschien nog wel “erger” aan toe zijn dan de met regelmaat verzorgde diabetesvoet! Iets in mij vindt dat “niet eerlijk..!”
- Ik heb ook een verpleeghuisarts van onze zorggroep geattendeerd op dit congres.
- Zij geeft aan op de hoogte te willen blijven van het resultaat/conclusie, hoe de situatie elders is, om zodoende te kunnen zien of en waar er verbeterpunten liggen binnen de organisatie.
Zorggroep
Mijn praktijk, is gevestigd binnen de muren van het plaatselijk woonzorgcentrum voor ouderen, in C.
Ik werk al een kleine 15 jaar binnen de zorggroep, eerst mocht ik 1 dag per week gebruik maken van een ruimte binnen het toenmalige zorgcentrum (en werkte ik voor rest ambulant), maar sinds de ingebruikname van het “nieuwe” gebouw voor locatie C. huur ik daar mijn praktijkruimte, waar ook cliënten komen die niet in het woonzorgcentrum woonachtig zijn.
Het merendeel van deze bewoners komt in mijn praktijk voor hun regelmatige voetzorg.
Ik denk dat ik wel kan zeggen dat ik al vele voetproblemen onder handen heb gehad, veel gezien en gemerkt hoe het wel (of juist niet) werkt qua voetzorg binnen een zorgcentrum.
Wat ik vooral merk is een gebrek aan communicatie, misschien onbedoeld maar soms wel heel lastig. Verpleeghuisartsen zien nauwelijks voeten. Verzorgend personeel is niet of slecht op de hoogte, zien de pedicure nog veel als “nagelknippertje”. Ik hoor ze vaak zeggen tegen de bewoners “Nou, geniet ervan hè…” terwijl ik weet dat de betreffende behandeling voor de persoon in kwestie zeker niet altijd als “prettig” wordt ervaren, maar dat gewoon het pure noodzaak is.
En natuurlijk probeer ik er toch een fijn moment van te maken, met een praatje tijdens de behandeling, een korte voetwassingen na afloop, gewoon even “gezellig” even een andere omgeving dan hun eigen appartement, zeker in deze tijd!
Wat zou ik kunnen/willen bijdragen?
Misschien een begin van een protocol bij opname in een verpleeghuis. Dat er dan ook gekeken wordt naar de conditie van de voeten. Dat dit wordt vastgelegd, en eventueel meteen wordt verwezen naar de pedicure (al dan niet met een medische indicatie).
Als (ervaren) medisch pedicure zou ik hier een rol in kunnen spelen, denk ik…
Verder zou ik me hard willen maken voor het feit dat verblijf in een verpleeghuis inclusief pedicure is. Dat de zorginstelling de kosten hiervoor draagt.
Nu ligt dat, zo is mij verteld, aan het zorgzwaarte pakket waarin de betreffende bewoner is ingeschaald. Binnen de zorggroep wordt alleen een “indicatie voor regelmatige voetzorg” uitgeschreven als er sprake is van Diabetes.
Terwijl wij samen weten dat er, zeker bij ouderen, nog vele andere onderliggende oorzaken dan DM zijn, die voor vervelende voetproblemen kunnen zorgen. En dat deze voeten er misschien nog wel “erger” aan toe zijn dan de met regelmaat verzorgde diabetesvoet! Iets in mij vindt dat “niet eerlijk..!”
Ik heb ook een verpleeghuisarts van onze zorggroep geattendeerd op dit congres.
Zij geeft aan op de hoogte te willen blijven van het resultaat/conclusie, hoe de situatie elders is, om zodoende te kunnen zien of en waar er verbeterpunten liggen binnen de organisatie
